ΙΣΤΟΡΙΑ,1936 (α). ὂλβιος ἒστιν ὃστις τῆς ἱστορίας ἒσχηκεν μάθησιν.

2011-10-22, 23:53, 11°C. Κρόνειον ἦμαρ, ἐλαφρά νέφωσις. Lördag, lätt mulet. Saturday, few clouds.

ὂλβιος ἒστιν ὃστις τῆς ἱστορίας ἒσχηκεν μάθησιν

ΙΣΤΟΡΙΑ

ΕΚΛΟΓΑΙ 26ΗΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1936 ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ

Εἰσαγωγικό Σημείωμα (Συγγραφέως)

[Ὂλβιος ἐστίν ὃστις τῆς ἱστορίας ἒσχηκεν μάθησιν ≈ Εὐτυχισμένος ὃποιος ἒχει μάθει τὴν Ἱστορία].

Ποῖος Ἓλλην, εἰς τὸ γένος καὶ εἰς τὴν ψυχήν, ἀνέμενεν ὃτι ἀπὸ τὴν 71^η ἐπέτειον τοῦ Μεγάλου Ἱστορικοῦ ΟΧΙ τῆς 28^ης Ὀκτωβρίου 1940 (2011) ἡ Ἑλλάς θὰ κυβερνᾶται ἀπὸ κάποιαν ὁμάδα τοῦ παγκοσμιοποιημένου 4^ου Ράιχ (τὴν λεγόμενη τρόϊκα) ἐνῷ ἡ μοῖρα ὃλων τῶν Ἑλλήνων θὰ παίζεται εἰς τὴν τόμπολα τῶν χρηματιστηρίων ἀπὸ τὰς Ἃρπυϊας τῶν τραπεζῶν; Ποῖος τοὺς ἀνέχεται;

Ποῖος ἀνέμενεν ὃτι ΤΡΙΑΝΤΑ ὁλόκληρα ἒτη μετὰ τὴν διαλαλούμενη ΑΛΛΑΓΗ, θὰ ἒχῃ ἀνδρωθῇ ἓνα ἀληθινό beetle γεννηθέν ἐν ΗΠΑ, κάποιος  GAP, ὁ ὁποῖος ἀφοῦ ὑφήρπαξε διὰ φαιδρῶν ὑποσχέσεων τὴν ψήφο (43, 86%) τῶν ἐκ τῶν πολλά παθόντων ἂλγεα ἀπὸ τὴν 2^α Μαΐου 1941 Ἑλλήνων, τῶν Ἑλλήνων Ἰθαγενῶν πολιτῶν, προσφέρει εἰς τεμάχια τὴν γῆν των, αὐτῶν τῶν ἀπογόνων τοῦ Ἓλληνος, υἱοῦ Δευκαλίωνος, υἱοῦ Ἐπιμηθέους (Ἡσιόδου Θεογονία), εἰς τήν κλεπτολάρνακα τῆς Wall Street, ὡς ἀντιπρόσωπος τοῦ τοκογλυφικοῦ συνδικάτου τῆς Goldman Sachs; Ποῖος τὸν ἀποδέχεται ὡς πολιτικόν καὶ ποῖοι τοῦ δίνουν ἂλλοθι;

Ποῖος ἀνέμενεν ὃτι ὁ Ἓλλην Ἂνθρωπος, μετὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ ΤΡΙΑΝΤΑ ἒτη, δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ κινηθῇ, νὰ ζήσῃ ἢ ἀκόμη καὶ νὰ ἀναπνεύσῃ χωρίς ὑπερχρέωσιν εἰς Mercedes, BMW, Ford ἢ εἰς οἰονδήποτε εἰσαγώμενον ὂχημα καὶ χωρίς τὰ συνακόλουθα πετρελαιοειδῆ; Ποῖος ἀνέμενεν, παραλλήλως, ὃτι ἡ πατρίς αὐτοῦ τοῦ Ἓλληνος Ἀνθρώπου θὰ ἀπέμενεν χωρίς ἐγχωρίους βιομηχανίας, ἀγροτικήν παραγωγήν καὶ Ἑλληνικήν Παιδείαν; Εἲτε τεχνικοί, διανόησις καὶ πολιτικοί θὰ ὑπηρετούν  ἑταιρείας τῆς ἀλλοδαπῆς καὶ ἀλλότρια συμφέροντα;  Ἢ τέλος ὃτι θὰ περιπαίζεται καὶ θὰ διασύρεται ἡ Ἱστορία, ἡ Πολιτεία, ἡ Γλῶσσα καὶ ὑπεράνω ὃλων ἡ Νοημοσύνη του Ἒλληνος, ἀπὸ γλοιώδεις καὶ φαύλους πολιτικούς, ἐξ ἲσου ἀγνώμονας, ἀνοήτους καὶ καρβάζοντας δημοσιογράφους;

Ποῖος μένει ἀδιάφορος καὶ ποῖος δὲν ἒχει ξεσηκωθεῖ ἀκόμη;

Εἶναι ὣρα λοιπόν νὰ ἀρχίσωμε νὰ μελετῶμε τὴν ΙΣΤΟΡΙΑ μας. Ἢ μήπως ἀρκούμεθα εἰς τὰ ψευδογραφήματα, τὴν ψευδοιστορία, ἢ τὰ κακέκτυπα made in Great Britain, Oxford, Cambridge κ α;

Ἂς δώσωμε, λοιπόν τὴν Εὐθύνην εἰς τοὺς δικοὺς μας ἀπογόνους νὰ γράψουν καὶ καταγράψουν τὴν ΙΣΤΟΡΙΑ τοῦ Ἑλληνικού Λαοῦ καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἒθνους, ὃπως εἶναι τὸ Ὀρθόν ἀλλά καὶ ὃπως μᾶς παροτρύνουν ἐπισταμένως οἱ πραγματικοί μας φίλοι ἐπιστήμονες, οἱ φιλέλληνες καὶ οἱ Ἑλληνισταί ἀνὰ τὸν κόσμον. ΕΜΕΙΣ ΓΡΑΦΩΜΕΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΗΜΩΝ.

Ἡ ἐρώτησις τῶν καιρῶν:

Μήπως ἐπαναζεῖ τὸ Ἑλληνικόν ἒθνος - κράτος τὴν περίοδο 1916 – 1941; Ἰδού μερικά ἀξιόλογα ἱστορικά τῆς πολυταραγμένης τῆς περιόδου 1933 – 1941:

Ἱστορικόν Σημείωμα

1916... Απαρχή τού Εξοντωτικού Διχασμού...

1933. (18) Μαρτίου 1933... χάνει τίς ἐκλογές ἡ Ἑνωμένη Δημοκρατική παράταξις τοῦ πρωθυπουργοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου. ... πρωθυπουργός ἐκλέγεται ὁ Παναγῆς Τσαλδάρης, ἀρχηγός τοῦ Λαικοῦ Κόμματος. Τὴν Ἂνοιξιν τοῦ 1933 ὁ Βασιλεύς τελείως ἀναρρώσας μετέβη εἰς Παρισίους καὶ Ρώμην, ἐκεῖθεν δὲ ἐπέστρεψεν εἰς Λονδίνον, ὃπου ἐπληροφορήθη, ὃτι τὸ ὑπὲρ τῆς παλινορθώσεως τῆς Βασιλείας ρεύμα ηὒξανεν... θὰ ἐννοήσωσι δὲ ἐν τέλει καὶ αὐτοί ἀκόμη οἱ δυστροποῦντες ὃτι μόνον διὰ τῆς ἀποκαταστάσεως τῆς Βασιλείας δύναται νὰ ἐπέλθη ὁ κατευνασμός τῶν πολιτικῶν παθῶν...

1934. Τὸν Δεκέμβριο τοῦ 1934 ἡ κατάστασις εἰς τὴν Ἑλλάδα ἒχει φθάσει εἰς τὸ ἀπροχώρητον. Λίγοι ἀμφιβάλλουν διὰ τὴν δυναμικήν, τὴν ἒνοπλην ἀναμέτρησιν τῶν δὺο παρατάξεων.

1935. «Κίνημα ΄35», διώξεις Βενιζελικῶν, κήρυξις ἐκλογῶν.

1^η Ἰουλίου 1935, Ε΄ Ἐθνοσυνέλευσις (Σύνθεσις νέας βουλῆς: Κυβερνητικοί 65,0%, Ἓνωσις Βασιλοφρόνων 14.8%, Ἑνιαῖο Μέτωπο (ΚΚΕ) 9,6%, λοιποί 10.6%. ἀποχή Δημοκρατικῶν, Ἐλευθερίου Βενιζέλου). Παναγῆς Τσαλδάρης πρωθυπουργός.

6 Ἰουλίου 1935, Γ. Α. Βλάχος: «...Λέγουν λοιπόν: Θὰ ἒλθῃ ἡ Συνταγματική Βασιλεία καὶ θὰ τακτοποιήσει τὰ πάντα. Ἀλλά πῶς ἡμπορεῖ νὰ πωματισθῇ ὁ κρατήρ ἑνὸς ἡφαιστείου μὲ ἓναν ΕΣΤΕΜΜΕΝΟΝ ΦΕΛΛΟΝ; Αἱ βασιλεῖαι δὲν ζοῦν εἰς κρατήρας...» (ἀποκάλεσε τὸν ἐξόριστο βασιλέα ὡς «’εστεμμένον φελλόν», ὃς ἠρήσκετο νὰ κυνηγεῖ τίγρεις μετὰ ἀντιβασιλέως Ἰνδιῶν εἰς τὴν Μπάγκλα, Βεγγάλην).

3^η Ὀκτωβρίου 1935, Εἰσβολή τῶν Ἰταλῶν, μὲ κήρυξι πολέμου κατὰ τῆς Ἀβησσυνίας. Ἒναυσμα  Β΄Παγκοσμίου Πολέμου.

10 οκτωβρίου 1935, Ἀνάδειξις τοῦ Ὑπουργοῦ Στρατιωτικῶν Γεωργίου Κονδύλη ὑπό τοῦ στρατού  ὡς πρωθυπουργοῦ (καὶ Ἀντιβασιλέως).

Ἐπερχόμενη Κατάργησις τοῦ 2^ου καὶ τελευταίου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας Ἀλεξάνδρου Ζαΐμη, ἐπαναφορά Συντάγματος 1911.

ΣΣ: (25 Μαρτίου 1924, Ἀνακήρυξις Ἀβασιλεύτου Δημοκρατίας. Ναύαρχος Κουντουριώτης, πρῶτος πρόεδρος (παρεμβολή τῶν διαβόητων προεδρικῶν ἐκλογῶν τοῦ Πάγκαλου, τὸν Ἀπρίλιον τοῦ 1926, ὡς τὴν 2^ην Αὐγούστου 1926, ὁπότε ἀνετράπη). Ἐπαναφορά Κουντουριώτη ὡς Προέδρου καὶ ἀπὸ τὴν 10^ην Δεκεμβρίου τοῦ 1929 τὸν διαδέχεται ὁ Ἀλέξανδρος Ζαΐμης (ἐκλογή 14 Δεκ. 1929 καί 19^ην Ὀκτωβρίου 1934 ἒως τὴν κατάλυσιν τῆς Δημοκρατίας τὴν 10^ην Ὀκτωβρίου 1935).

82 μόνον βουλευτές στηρίζουν εἰς τὴν βουλήν τὴν δικτατορίαν τῆς 10^ης Ὀκτωβρίου 1935 τοῦ Γεωργίου Κονδύλη. 165 βουλευτές μὲ τοὺς Παναγῆ Τσαλδάρη, Λαϊκόν Κόμμα, Κόμμα Ἐλευθεροφρόνων Ἱωάννη Μεταξᾶ, Ἑνιαῖον Μέτωπον (ΚΚΕ) ἀπεχώρησαν. « Ἒκτροπα, κατά τὸν ἐλαφρότερον χαρακτηρισμόν, ἒκτροπα, τὰ γενόμενα. Τὸ κοινοβουλευτικόν πολίτευμα ἒχει καταλυθεῖ...» διαμήνυε ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς ὁ Ιωάννης Μεταξάς.

11 Οκτωβρίου 1935, Ἒγραφεν ὁ ἐκτοπιζόμενος Γεώργιος Παπανδρέου: «Τὸ Πολιτειακόν Δημοψήφισμα, ἒλαβεν χώραν χθές, τὴν 10^ην Ὀκτωβρίου. Καὶ ἀπετέλεσεν θρίαμβον τῆς Δημοκρατίας. Διότι ἀκριβῶς οἱ ἀντίπαλοι ὡμολόγησαν τὴν ἦττα των... Ἐναντίον τῆς Τυραννίας αὐτής, ὃλοι οἱ ἂνθρωποι, ὃσοι ἀγποῦν τὴν Ἑλλάδαν καί τήν Ἐλευθερίαν,  ἒχομεν ὑποχρέωσιν, μὲ ὃλας μας τὰς δυνάμεις καὶ μὲ ὃλα τά μέσα νά παλαίσωμεν!... Ἀλλά ἡ πάλη οὒτε ἐπιτρέπεται νά ἀναμείνῃ τήν 3^ην Νοεμβρίου, κατά τὴν ὁποίαν πρόκειται νὰ διεξαχθῇ ἡ πανήγυρις τοῦ ἐμπαιγμοῦ τοῦ Λαοῦ, οὒτε πρόκειται νά λήξῃ μέ τήν παρέλευσιν αὐτῆς. Ἡ πάλη τοῦ Λαοῦ ἀρχίζει ἀπό τήν ἡμέραν τῆς ἐπιβολῆς τῆς Δουλείας καὶ δὲν ἠμπορεῖ νά λήξῃ, παρά μόνον μὲ τὴν συντριβήν καὶ τὸν ἐνταφιασμόν τῆς Τυραννίας. Γεώργιος Παπανδρέου»...

(Ξεφυλλίζοντες μὶαν ἐποχήν διαρκῶν ἀναταραχῶν, πραξικοπημάτων, ἀνακατατάξεων ἀλλά καὶ ἐλπίδος).

ΚΚΕ ΚΑΙ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ

Σελίς 84. ...( Ἰανουάριος 1936). «...Τελευταῖες προπολεμικές.

Σημαντικές ἐγγυήσεις δίνει ἡ κυβέρνησις Δεμερτζῆ, στὶς τελευταῖες προπολεμικές ἐκλογές:

<> Πρόεδροι Πρωτοδικῶν, ἀναλαμβάνουν καθήκοντα νομάρχου.

<> Εἰσαγγελεῖς, διοικητικά καθήκοντα εἰς τὴν Χωροφυλακή.

<> Ὓστερον ἀπὸ διαβήματα καὶ διαμαρτυρίας μέχρι ἀπεργίας πείνας, ἀπολύονται οἱ περισσότεροι ἐξόριστοι τοῦ ΚΚΕ. Δίνεται ἀμνηστεία καὶ διὰ πολλά ἀδικήματα τοῦ Ἰδιωνύμου (κομμουνιστῶν καταδίκαι ἐννοεῖται).

Εἰς τὰ τελευταῖα μέτρα πολύ συντελεῖ καὶ ἡ σχετική μὲ τὸ «Μακεδονικό» ἀπόφασις τοῦ 6^ου κομμουνιστικοῦ συνεδρίου (Δεκέμβριος 1935). Μ’αὐτὴν ἐγκρίνεται προηγούμενη ἀπόφασις τῆς κεντρικῆς ἐπιτροπῆς, διὰ τὴν ἀλλαγή συνθημάτων. Τὸ παλαιό διὰ ἑνιαία Μακεδονία καὶ Θράκη, γίνεται τώρα: «Πλέρια ἰσοτιμία στὶς μειονότητες». Σημασία ὃμως ἒχει καὶ ἡ αἰτιολογία τῆς ἀλλαγῆς, κατὰ τὸ 6^ον Συνέδριον: «Στὸ κομμάτι τῆς Μακεδονίας ποὺ κατέχει ἡ Ἑλλάδα, ἐγκαταστάθηκε ἑλληνικός προσφυγικός πληθυσμός. Ὁ πληθυσμός στὸ ἑλληνικό κομμάτι τῆς Μακεδονίας, εἶναι σήμερα στὴν πλειοψηφία του ἑλληνικός. Καὶ ἡ λενινιστική – σταλινιστική ἀρχή τῆς αὐτοδιάθεσης, ἀπαιτεῖ στὶς σημερινές συνθῆκες, τὴν ἀλλαγή τοῦ συνθήματος». Τὸ «σήμερα» καὶ «οἱ σημερινές συνθῆκες», εἶναι διὰ τὸ 1936. Ὁ «ἑλληνικός προσφυγικός πληθυσμός ἐγκαταστάθηκε στὸ ἓλληνικό κομμάτι τῆς Μακεδονίας» (κατὰ τὴν φράσιν τοῦ κειμένου) τὸ 1922. Ἀλλὰ χρειάστηκαν 13 ὁλόκληρα ἒτη διὰ νὰ τὴν ἰδῇ τὴν προσφυγική ἐγκατάστασι τὸ ΚΚΕ! Ὁπωσδήποτε, ὃμως καὶ τὸ ἐκλογικό ἀποτέλεσμα τῆς 26^ης Ἰανουαρίου 1936 διὰ τὸ ΚΚΕ, δὲν θὰ εἶναι ἂσχετο, ἀπὸ τὴν σχετική κομματικήν ἀνάνηψιν. Μόνον ὓστερον ἀπὸ αὐτήν τὴν ἀπόφασιν, θὰ μποροῦσε πλέον νὰ ξεπεράσῃ, τὸ φράγμα τοῦ 5 τοῖς ἑκατό...»

ΕΚΛΟΓΕΣ 26^ΗΣ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 1936

Σ. 89, «...Σὺν καὶ πλὴν... Τὰ ἐπίσημα στοιχεῖα τῶν ἐκλογῶν τῆς 26^ης Ἰανουαρίου 1936, δίνουν ἀριθμούς ψήφων, ἓδρες καὶ ποσοστά: Ε Ψ 1.274.002. Ἓδρες Ἀναθεωρητικῆς Βουλῆς 300.

ΠΑΛΑΙΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ               ΑΝΤΙΒΕΝΙΖΕΛΙΚΟΙ                    /

Κόμμα             ψήφοι  Ἓδρες    %        Κόμμα                ψήφοι  Ἓδρες   %  /

Κ Φιλελευθ.   474.651  126    37,26 % Λαϊκό                 281.597 71  22,10 %

Ε Βενιζέλος, αναπλ. Θ Σοφούλης                    Π Τσαλδάρης

Δ ΣΥΝ             53.693      7      4,21 %  Λ. Ριζ. Ἓνωσις 153.384 60 19,80 %

Καφαντάρης, Παπαναστασίου, Παπανδρέου       Γ. Κονδύλης, Θεοτόκης, Ι. Ράλλης

Ἀγρ. Μυλωνᾶ  12.333      4    0,97 %   Ἑλευθερόφρονες 50.137  7   3,94 %

Παλαιοδημ.Κρήτης                                Ι. Μεταξᾶς

Μητσοτάκη      13.762      3    1,08 %  Ἐθν. Μεταρρ.       17.722   4   1,40 %

Ἀγρ. Σοφιαν.   13.006       1    1,02 %  Γκοτζαμάνης

Μπότσ. Ἠπείρ.  7.209       1    0,50 %

Π. Κανελλόπ.    9.870       0    0,77 %                                                             /

Σύνολον      574.655    142  44,88 %   Σύνολον    602.840      143  47,33 %

ΠΑΜΕ             73.411      15    5,76 %

«Παλλαϊκό Μέτωπο» (ΚΚΕ), Νίκος Ζαχαριάδης, Στ. Σκλάβαινας, Γ. Σιάντος, Δ. Γληνός κα ...»

ΕΙΣΟΔΟΣ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ ΕΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΝ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΔΕΜΕΡΤΖΗ

Σελ. 94, 31 Ἰαν. 1936. Ἀπεβίωσεν ὁ Γεώργιος Κονδύλης τὴν 31^ην  Ἰανουαρίου πρός 1^ην Φεβρουαρίου (1^η δολοφονία πρωθυπουργοῦ. Πρόκειται διὰ δολοφονία, δηλητηρίασις μέσω ὀδοντόκρεμας).

Περίληψις: Ἓχει ἀπεβιώσει (δολοφονηθεῖ) ξαφνικῶς ὁ στρατηγός καὶ τέως πρωθ. Γεώργιος Κονδύλης, τὴν 1^η Φεβρουαρίου 1936, ὁ ὁποῖος, θὰ ἀναλάμβανε νὰ σχηματίσῃ κυβέρνησιν, ἐπειδή ἦτο ἀδύνατος ἡ κυβέρνησις τῆς μὶας πλευρᾶς. Παραμένει ἡ ὑπηρεσιακή κυβέρνησις τοῦ καθ. Ἀστικοῦ Δικαίου Κων/νου Δεμερτζῆ καὶ Ὑπουργό Στρατιωτικῶν τὸν Ἀλέξ. Παπάγο, ὁ ὁποῖος ἀνέφερε εἰς τὸν βασιλέα Γεώργιο Β’ «ὃτι ὁ ἑλληνικός στρατός δὲν θὰ ἀνεχθῇ κυβέρνησιν στηριζομένην εἰς τὸ Κομμουνιστικόν κόμμα». Τότε ὁ βασιλεύς καθήρεσε τὸν Α. Παπάγο καὶ ἐτοποθέτησε τὸν Ι. Μεταξᾶν ὡς ὑπουργόν Στρατιωτικῶν τὴν 5ην Μαρτίου τὸ βράδυ. Ὁ Ε. Βενιζέλος ἀπὸ τὸ ἀναρρωτήριον εἰς τὸ Παρίσι, ἐγκωμιάζει τὴν ἐνέργειαν αὐτήν τοῦ Βασιλέως εἰς ἐπιστολήν πρὸς τὸν Κανακάρην Ροῦφον.

Σελ. 104, 6 Μαρτίου 1936, «...Τὸν δυναμικόν Ὑπουργόν διὰ τὸν ὁποῖον οἱ Δημοκρατικοί τὼρα πλέον δὲν ἒχουν καμμία ἀμφιβολία: ‘Χάσαμε τὸν Γ. Κονδύλη, ἀποκτήσαμε τὸν Ἱ. Μεταξᾶ. Κερδισμένοι βγαίνουμε ἀπὸ τὴν ἀνταλλαγή, μιὰ ποὺ τὸν δικό τους, θεός σχωρέστον...».

Περίληψις: Τὴν ἰδίαν ἡμέραν τὴν 6^ην Μαρτίου ἐκλέγεται ὁ Θεμιστοκλῆς Σοφούλης Πρόεδρος τῆς Βουλῆς εἰς τὴν δεύτερη ψηφοφορία, μὲ 158 ψήφους. 142 Φ, 14 ΠΑΜΕ, 2 ΓΚΟΤΖΑΜΑΝΗ.

Σελ. 108, «...γράφει στὸν Κανακάρη Ροῦφο – τὸν κατὰ κάποιο τρόπο σύνδεσμό του μετὰ τοῦ βασιλέως - ὁ Ε. Βενιζέλος, στὶς 9 Μαρτίου: ‘Δὲν εἶναι ἀνάγκη νὰ σοῦ εἲπω πόσον ζωηρά εἶναι ἡ χαρά μου διότι, ὁ Βασιλεύς ἀπεφάσισε νὰ πατάξῃ ἐπὶ τέλους τὰς διηνεκάς ἐπεμβάσεις τῶν στρατιωτικῶν παραγόντων, ἀπομακρύνας ἀπὸ τὴν κυβέρνησιν, μετὰ τὴν τελευταίαν αὐθάδειάν των τοὺς Παπάγον καὶ Πλατῆν καὶ ἀναθέσας τὸ ὑπουργεῖον τῶν Στρατιωτικῶν εἰς τὸν Ι. Μεταξᾶν. Μὲ τὴν ἐνέργειά του αὐτήν ὁ Βασιλεύς ἀνέκτησε πλήρως ἀκέραιον τὸ κύρος του, τόσον ἀπαραἰτητον διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς ψυχικῆς ἑνότητος τοὺ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ καὶ τὴν ὁριστικήν ἐπάνοδον τῆς χώρας εἰς κανονικόν πολιτικόν βίον... Ἀπὸ μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου ἀναφωνῶ! Ζήτω ὁ Βασιλεύς!’».

Σελ. 112, «...Ἡ πρότασις Σοφούλη διὰ πολιτικοποίησι τῆς κυβερνήσεως Δεμερτζῆ - Μεταξᾶ, δὲν εἶναι ἀποκλειστικῶς δική του. Καὶ ὁ Ε. Βενιζέλος πιστεύει, ὃτι ἀφοῦ οἱ Ἀντιβενιζελικοί δὲν μποροῦν νὰ τὸ πάρουν ἀπόφασιν, χρειάζεται λίγος χρόνος ὣσπου νὰ προσαρμοσθοῦν εἰς τὴν ἰδέαν τερματισμοῦ τῆς Γιγαντοκρατίας.»

Σελ. 113, «...Τὴν δὲ 12^η Μαρτίου συμπληρώνει καὶ ταχυδρομεῖ (ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος) ἓνα γράμμα του πρὸς τὸν Ἀλέξανδρο Ζάννα. Ὓστερα κάνει ἓνα διάγραμμα διὰ κάποιον ὑπόμνημα. Μ’ αὐτὸ θὰ ἐξηγῇ εἰς τὸν Βασιλέα πώς ἒφθασε εἰς τὴν ὑπογραφήν τοῦ Ἑλληνοϊταλικοῦ Συμφώνου τὸ 1928 καὶ πῶς βλέπει τὸ Βαλκανικό Σύμφωνο...»

Περίληψις: Αἰφνιδία ὑποτροπή τῆς ὑγείας του (τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου) τὴν 13^η Μαρτίου εἰς τὸ Παρίσι καὶ ἐνῶ θεωρεῖται ἀποθεραπευμένος καὶ ἐτοιμάζεται νὰ ἐπιστρέψῃ, ἐκτὸς πολιτικῆς εἰς τήν Χαλέπα Χανίων καὶ σχεδιάζει τὴν ἀγορά ἳππων.

Σελ. 114, 18 Μαρτίου 1936. Ἀπεβίωσεν ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος τὴν 18^ην Μαρτίου, 08:05. Πρόκειται διὰ δολοφονία, δηλητηρίασις, τὴν 12^η πρὸς 13^η Μαρτίου, πιθ. ἀρσενικόν).

Σελ. 122-125, ἀρχές Ἀπριλίου 1936. Ξεσπᾶ σκάνδαλο ὓστερον ἀπό τὴν μονομερᾶ δημοσιοποίησιν ἀπὸ τὸ ΠΑΜΕ, τῆς συνεργασίας Φιλελευθέρων καὶ ΠΑΜΕ (ΚΚΕ) δηλαδή τῆς μυστικῆς συμφωνίας Σοφούλη – Σκλάβαινα, διὰ ἐκλογήν Προέδρου τῆς Βουλῆς τὸν Θ. Σοφούλη καὶ ἀνοχήν τοῦ ΠΑΜΕ εἰς κυβέρνησιν τῶν Φιλελευθέρων.

Σελ. 126, 12-13 Ἀπριλίου 1936, ἡμέρα μετὰ τὴν Λαμπρή, ἀπεβίωσεν ὁ πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζῆς, καθηγητής Ἀστικοῦ Δικαίου, 60 ἐτῶν. Ἀνεξιχνίαστος δολοφονία πλησίον οἰκείων.

Σελ. 133, 24^η Ἀπριλίου 1936, καταψήφισις τῆς μομφῆς τοῦ μισεροῦ Ἰ. Ράλλη καὶ τῶν ἀδιαλλάκτων κατὰ τοῦ Προέδρου τῆς Βουλῆς Θ. Σοφούλη. Ὑπὲρ Σοφούλη 165, κατὰ 88. Ὑπὲρ 142 παλαιοδημοκρατικοί, 14 ΠΑΜΕ (ΚΚΕ), 7 Ἐλευθερόφρονες Ι. Μεταξᾶ, 4 Γκοτζαμάνη.

ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΙΣ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ

Σελ. 134, 25^η Ἀπριλίου 1936, ὑπερψήφισις τῶν Προγραμματικῶν Δηλώσεων τῆς κυβερνήσεως Ι. Μεταξᾶ. Ὑπέρ 246. Ψῆφον ἐμπιστοσύνης δίνουν: Θ. Σοφούλης καὶ Φιλελεύθεροι, ὁ Καφαντάρης καὶ ἡ ὁμάς Γκοτζαμάνη. Ψῆφο ἀνοχῆς δίνουν: Π. Τσαλδάρης καὶ Λαϊκό Κόμμα καὶ Θεοτόκης. «Παρών» 4. Κατὰ 16: 13 ΠΑΜΕ (ΚΚΕ), Γ. Παπανδρέου, Κ. Βλαχοθανάσης, Ἀνδρέας Δενδρινός. Ἂρνησιν ψήφου, παραλλαγήν καταψηφίσεως δήλωσαν Παπαναστασίου καὶ Μυλωνᾶς.

Σελ. 141, «...(Ὁ Παναγῆς Τσαλδάρης) θεωρεῖ τὸ κόμμα του πλέον, ὡς ἀντιπολίτευσιν κατὰ τῆς κυβερνήσεως συνεργασίας Μεταξᾶ - Σοφούλη. Ἒτσι τὴν χαρακτηρίζει. Καὶ κατηγορεῖ τοὺς δὺο μαζί ὃτι ἀνέχονται τὴν κομμουνιστικήν δραστηριότητα: Α) Ὁ Σοφούλης δεσμευμένος μὲ τὴν συμφωνία τὴν ὁποὶα ἒχει ὑπογράψει, ἀπέναντι τοῦ ΚΚΕ. Β) Καὶ ὁ Μεταξᾶς δεσμευμένος ἀμέσως ἀπέναντι τῶν Φιλελευθέρων καὶ ἐμμέσως ἀπέναντι τοῦ ΚΚΕ. Καὶ αὐτὸς ὁ Μεταξᾶς! Εἰς ἂρθρον του, τὸ ὁποῖον συντάσσει κατὰ τὴν 16^η Μαΐου, τέτοιες κατηγορίες ἐκτοξεύει κατὰ τοῦ πρωθυπουργοῦ: ‘Ὁ κομμουνισμός κατέκτησε διὰ τῆς συμφωνίας ταύτης πρωτεύουσαν θέσιν ἐν τῇ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ τῆς χώρας καὶ ἐξησφάλισε ὂχι μόνον τὴν ἀτιμωρησίαν, ἀλλὰ καὶ πλήρην ἐλευθερίαν ΔΡΑΣΕΩΣ...’»

Σελ. 142, «Ἀντιλήψεις Ἱ. Μεταξᾶ. Μὲχρι τοὺτους ἐδῶ τοὺς μήνας, ὁ Ἰ. Μεταξᾶς δὲν εἶχεν παρουσιασθεῖ ποτὲ «ἀντικομμουνιστής», σταυροφόρος κατὰ τοῦ κομμουνισμοῦ. Τὶς ἀντικοινοβουλευτικὲς του διαθέσεις, δὲν τὶς ἒκρυβεν. Πολλές φορές τὶς εἶχε ἐκδηλώσει. Ὂχι ὃμως διὰ τὴν καταπολέμησιν τοῦ κομμουνισμοῦ ἀπὸ ἓνα δικτατορικό καθεστώς, ἀλλὰ: Α) Διὰ τὴν ἂμυνα τῆς ἀντιβενιζελικῆς παρατάξεως κατὰ τῶν ἀντιπάλων της βενιζελικῶν. Β) Διὰ τὸν τερματισμό τοῦ Ἐθνικοῦ Διχασμοῦ. Γ) Διὰ τὴν καλύτερη ὀργάνωσι τοῦ κράτους.

Τὸν ἀντικομμουνισμό τὸν ἒβλεπε βεβαίως ὡς κάτι ξένο διὰ τὸν ἲδιο. Ὂχι ὃμως μὲ ἒντονη ἀντιπάθεια. Δὲν ὑπάρχει λόγος ἢ ἂρθρο του, εἰδικῶς ἀντικομμουνιστικός. Ἀντιθέτως μελετοῦσε τὸ κοινωνικό φαινόμενο χωρὶς προκατάληψι ἐναντίον του».

Εἰς τὴν σελίδα 400 τοῦ βιβλίου του καταγράφει ὁ Φοῖβος Γρηγοριάδη μεταξύ ἂλλων:

«Θαυμαστής (ὁ Ἱωάννης Μεταξᾶς) τοῦ «ζουρλοῦ» φιλέλληνος Kaiser Wilhelm II τῆς Μεγάλης Γερμανίας, ἀναφωνεῖ ὃταν ἐκεῖνος ἐκδιώκεται ἀπὸ τὴν Γερμανία, Αἰάκειον 27 Ὀκτωβρίου (9 Νοεμβρίου) 1918, «Sursum contra»: Ἂνω σχῶμεν τὰς καρδίας!  Ἐνῶ τὸ 1941: Νὰ ὑποταχθῶμεν εἰς τὸν Hitler; Καλλίτερα νὰ ἀποθάνωμεν!»

(Ὁ Ἱωάννης Μεταξᾶς παρέμεινεν Πρωθυπουργός καὶ Ὑπουργός Στρατιωτικῶν ὡς τὴν ἡμέρα τοὺ θανάτου του, τὴν 29^η Ἰανουαρίου 1949. Ἐνῶ εἰς τὴν ἡγεσίαν τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων, ὡς Ἀρχηγός Γ.Ε.Σ. παρέμεινεν ὁ ‘Ἀντιστράτηγος’ Ἀλέξανδρος Παπάγος, ἀπὸ τὴν 1^ην Αὐγούστου 1936 - ἐπισήμως - ἒως τὴν 23^ην Ἀπριλίου 1941. Ὁ Στρατηγός τῆς ἀπολύτου ἐμπιστοσύνης τοῦ Βασιλέως Γεωργίου Β΄ καὶ τὸ ἀντίβαρον τοῦ Ἱωάννη Μεταξᾶ.)

ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

1^η δολοφονία Πρωθυπουργοῦ. Γεώργιος Κονδύλης

Σελ. 94, 31 Ἰανουαρίου, πρὸς 1^η Φεβρουαρίου 1936. Ἀπεβίωσεν ὁ Γεώργιος Κονδύλης τὴν 31^ην  Ἰανουαρίου πρός 1^ην Φεβρουαρίου. Πρόκειται διὰ δολοφονία, δηλητηρίασις μέσω ὀδοντόκρεμας.

2^α δολοφονία Πρωθυπουργοῦ. Ἐλευθέριος Βενιζέλος

Σελ. 114, 18 Μαρτίου 1936. Ἀπεβίωσεν ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος τὴν 18^ην Μαρτίου, 08:05. Πρόκειται διὰ δολοφονία, δηλητηρίασις, τὴν 12^η πρὸς 13^η Μαρτίου, πιθ. ἀρσενικόν).

3^η δολοφονία Πρωθυπουργοῦ. Κωνσταντίνος Δεμερτζῆς

Σελ. 126, 12-13 Ἀπριλίου 1936, ἡμέρα μετὰ τὴν Λαμπρή, ἀπεβίωσεν ὁ πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζῆς, καθηγητής Ἀστικοῦ Δικαίου, 60 ἐτῶν. Ἀνεξιχνίαστος δολοφονία πλησίον οἰκείων.

 4^η δολοφονία Πρωθυπουργοῦ. Παναγής Τσαλδάρης

σ144 16/17 Μαίου 1936.

5^η δολοφονία Πρωθυπουργοῦ. Ἀνδρέας Μιχαλακόπουλος

Σελ.231, Τρίτη 29 Μαρτίου 1938. Πρὸς ἐξορία. Ἀνεξιχνίαστος δολοφονία, ἀνακοπή καρδίας, κρυολογήματος. Πιθανόν λόγῳ προτέρας δηλητηριάσεως.

6^η δολοφονία Πρωθυπουργοῦ. Ἱωάννης Μεταξάς

Σελ.404. 29 Ἰανουαρίου 1941. Ὁ Ἱωάννης Μεταξάς ἐδολοφονήθη διὰ δηλητηριάσεως καὶ ἀπεβίωσεν τὴν 29^ην Ἰανουαρίου 1941, 06:20. Συμφώνως μὲ τὴν ἀποκάλυψιν τοῦ Σπυρίδωνος Χατζάρα, ἢπιε πορτοκαλλάδα μὲ δηλητήριον εἰς συνεστίασι εἰς τὸν οἶκο Δημητρίου Λαμπράκη. Εἶχε προηγουμένως καταγγείλλει τοὺς Βρεττανούς διὰ τὴν κλοπὴ τῶν 60 νεωτάτων ἀεριωθουμένων, τὰ ὁποῖα εἶχεν ἀγοράσει ἡ Ἑλλάς ἐκ τῶν ΗΠΑ τὴν 4^ην Ἰανουαρίου 1941 διὰ δανειοδοτήσεως.

«Στο σπίτι του Λαμπράκη δηλητηριάστηκε ο Μεταξάς

Φοβερή αποκάλυψη του δημοσιογράφου Σπύρου Χατζάρα, τα μεσάνυχτα της Παρασκευής 1 Απρίλη 2011 στο κανάλι «Blue-Sky»: Ο 55χρονος Χατζάρας αποκαλύπτει πως ο Ιωάννης Μεταξάς δολοφονήθηκε στο σπίτι του εκδότου του «Βήματος» και των «Νέων» Δημητρίου Λαμπράκη (πατρός του Χρήστου Λαμπράκη, του δημιουργού του Μεγάρου Μουσικής). Όπως θα ακούσετε τον Χατζάρα να λέει, την παραμονή του θανάτου του 25 ή 26 Γενάρη 1941, ο Ιωάννης Μεταξάς πήγε επίσκεψη στο σπίτι του Δημητρίου Λαμπράκη κι εκεί τον κέρασαν μία δηλητηριασμένη πορτοκαλάδα. Ο γιός του γιατρού του Μεταξά αποκάλυψε στον Χατζάρα το φρικτό μυστικό, αφού ξέραμε μεν πως οι Άγγλοι σκότωσαν τον Μεταξά, αλλά αγνοούσαμε ποιός ήταν το εκτελεστικό τους όργανο: Ήταν ο πράκτορας της Ιντέλλιτζενς Σέρβις, Δημήτριος Λαμπράκης!…

Προσέξτε επίσης τί φοβερά πράγματα λέει ο καλεσμένος του Χατζάρα, καθηγητής της Ιστορίας Δημήτρης Μιχαλόπουλος: Το πιστοποιητικό θανάτου του Μεταξά το υπέγραψε ο μέγας γιατρός της εποχής Γερουλάνος (παππούς του σημερινού υπουργού Πολιτισμού), ενώ δεν έχει ακόμη εκδοθει το πιστοποιητικό θανάτου του Παπάγου, τον οποίον επίσης δολοφόνησαν οι Άγγλοι, κατά τον καθηγητή Μιχαλόπουλο, διότι τα είχε βρεί με τους Γερμανούς.

http://periergaa.blogspot.se»

Σελ.404. 29 Ἰανουαρίου 1941. Ἡ εἲδησις τοῦ θανάτου τοῦ Ἱωάννη Μεταξᾶ φθάνει εἰς τὸ μέτωπο... -Κύριε λοχαγέ, κιτρίνισες...

«Εἶδα μὲ τὰ μάτια μου στὸ μέτωπο, - γράφει ὁ Θ. Παπακωνσταντίνου - ἀξιωματικούς καὶ ὁπλίτες ποὺ ἒκλαψαν, μὲ τὸ θάνατό του».

Ὃταν κιτρινίζει ἓνας μαρξιστής βαθμοφόρος, καὶ βέβαια ἂλλοι πολλοί θὰ κλάψουν μὲ τὴν ἲδια φοβερή εἲδησι...

7^η δολοφονία Πρωθυπουργοῦ. Ἀλέξανδρος Κοριζής  

17/18 Ἀπριλίου 1941. Ὁ Ἀλέξανδρος Κοριζής, εὑρέθη ἀπαγχονισμένος, στραγγαλισμένος, μὲ δὺο σφαῖρες εἰς τὴν καρδιακήν χώραν, ἐπιστρέφων ἐκ τοῦ Λονδίνου ὃπου εἶχε ἀρνηθεῖ εἰς τὸν Winston Churchill νὰ παραδώσῃ τὴν Ἑλλάδα εἰς τοὺς Γερμανοὺς.

...

ΣΣ.

Οἱ δολοφονίες τῶν πρωθυπουργῶν συνεχίστηκαν καὶ μετὰ... μὲ τὸν Ἀλέξανδρο Παπάγο (1954), ἐνῶ διεσώθηκαν ὁ Κων/νος Καραμανλῆς ὁ πρεσβύτερος (ἀπόπειρα 1962) καὶ ὁ Κων/νος Καραμανλῆς ὁ νεώτερος (ἀπόπειρα 18 Ἀπριλίου 2008).

Γεώργιος Παπανδρέου (1988 – 1968), ἐπιλεγόμενος ἐκ τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου τὸ 1914 εἰς Γερμανίαν, διετέλεσεν ἰδιαίτερος γραμματεύς τοῦ πολιτικοῦ του γραφείου. (ὁ μέγιστος τῶν ἀνευθύνων καὶ ἀδιόρθωτων δημαγωγῶν τῆς νεωτέρας ἱστορίας τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους. Ἂκρως φιλόδοξος. Ἐσχημάτισεν τό πρῶτον κυβέρνησιν τὴν 19ην Ὀκτωβρίου 1944, ἐλθών ἐκ Λονδίνου ὃπου, ἀπὸ τῆς 12ης εδιαπραγματεύετο τὴν ἐπιρροήν τῆς Μεγάλης Βρεττανίας ἐν Ἑλλάδι. « ...Δώστε τὴν πρωθυπουργίαν εἰς ἐμέ νὰ σᾶς παρέχω τὴν ἐπιρροήν εἰς τήν Ελλάδαν... Υπήρξε κυβέρνησις ἑνός προσώπου... », ἱστορεί εἰς τὰ ἀπομνημονεύματά του ὁ διατελέσας πρωθυπουργός, ἀρχηγός τῆςς ΕΡΕ, ὑποψήφιος τῆς ΕΚ – Νέες Δυνάμεις διὰ τὸ ἀξίωμα τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας τὸ 1975, καθηγητής Παναγιώτης Κανελλόπουλος, δημοσιευμένα εἰς τὸ «ΒΗΜΑ» τὸ 1977. Εἰς τὴν κυβέρνησιν ἐκείνην διετέλεσε ὁ ἲδιος ὡς Υπουργός Ναυτιλίας. Ὡς γνωστόν τὴν 3ην  Δεκεμβρίου 1944, τὴν ἡμέραν τῆς ἀποβάσεως τοῦ Σκόμπι εἰς τόν Πειραιᾶ, ὁ Γεώργιος Παπανδρέου κατέθεσεν τὴν παραίτησίν του... (εἰς ποίον;). Ἡ 4η Δεκεμβρίου ὡς γνωστόν ἐξιστορεῖται ὡς ἡ ἒναρξις ἑνὸς νέου Διχασμοῦ, τοῦ ἐμφύλιου σπαραγμοῦ τοῦ 1945 – 1949 (αἱ πολεμικαὶ ἐπιχειρήσεις ξεκίνησαν τὸ 1947).

(Ἓπονται, Ἀποκαλύψεις δολοπλοκιῶν τῶν Βρεττανῶν καὶ Φράγκων, ἀπόψεις Μανιαδάκη, κλπ).

Ἁπλή Ἀναλογική τώρα! Ψῆφο εἰς τοὺς Ἑλληνες Μετανάστες τώρα!

PlatonAfHellas