lördag 4 augusti 2018

27 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1936 ΕΚΛΟΓΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ ΜΕ 241 ΒΟΥΛΕΥΤΑΣ


2018-08-04, Κρόνημαρ, lördag, Saturday, Samedi, суббота. 13:08, 21,0◦C, 28,8◦C, ↑21,9◦C. Αἲθριος, klart, halvklart, νεφελώδης, molnigt, cloudy, nuageux  облачно. Uppsala, Ἀνατολή Ἡλίου, soluppgång, Sunrise, lever du soleil, восход солнца 04:39. Δύσις Ἡλίου, solnedgång, Sunset, coucher du soleil, закат. 21:10. Ἀτμοσφαιρική Πίεσις, Lufttrycket i Uppsala är 1011 hPa. Διάρκεια ἡμέρας, Dagslängd, Daylong, la longueur de la art. Journée, длин: 16:31.
ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΩΝ 11
Η 4η Αυγούστου ήταν βασιλική και αγγλική δικτατορία και όχι «μεταξική»
Τὸ πρῶτον πραξικόπημα τοῦ Παπάγου ἐκδηλώθηκε στις 10 Οκτωβρίου 1935, (μὲ τὸν Γεώργιον Κονδύλη)* ὃπου ἀνέτρεψε τὸν Τσαλδάρη καὶ ἐπανέφερεν τὸν Γεώργιον (Γλύψμπουργκ*).
Στις 5 Μαρτίου 1936, σὰν Ὑπουργός Στρατιωτικών με Ὑφυπουργόν τον Κ. Πλατῆ ποὺ ἦταν ὁ ἡγέτης τοῦ νέου «Στρατιωτικού Συνδέσμου» ἒκαναν νέο πραξικόπημα. Καὶ σὰν ἐκπρόσωπος τῶν τριῶν ἐπιτελείων, Στρατοῦ, Ναυτικοῦ καὶ Ἀεροπορίας πῆγε στὸ παλάτι καὶ εἶπε στὸ Βασιλιά ὃτι οἱ ἒνοπλες δυνάμεις "δὲν θὰ ἀνεχτοῦν σχηματισμόν κυβερνήσεως τοῦ Σοφούλη, μὲ τις ψήφους τῶν Κομμουνιστῶν βουλευτῶν" (Ἢδη εἶχεν προκύψει τὸ Σύμφωνον Σκλάβαινα-Σοφούλη, τὴν 18ην Φεβρουαρίου 1936, μέσω τοῦ ὁποίου εἶχεν ἐκλεγεῖ ὁ Σοφούλης Πρόεδρος τῆς Βουλῆς μὲ 142 ψήφους τῶν Φιλελευθέρων καὶ 15 (16) βουλευτῶν τοῦ ΠΑΜΕ/ΚΚΕ, πλήν τοῦ ἐπικηρυγμένου Νίκου Ζαχαριάδη*).
Ἑπομένως τὸ πραξικόπημα διὰ τὴν κατάργησιν τῆς Λαϊκής Κυριαρχίας, καὶ τῆς Ἀρχῆς τῆς Δεδηλωμένης ἒγινε ἀπὸ τὸν Παπάγο καὶ τὸν Πλατή στις 5 Μαρτίου 1936. Ὁ βασιλιάς ἀποδέχτηκε τὸ πραξικόπημα, ἀλλά διόρισε τὴν ἲδια ἡμέρα (5 Μαρτίου) Ὑπουργόν Στρατιωτικῶν τῆς κυβερνήσεως Δεμερτζῆ ἀντί τοῦ Παπάγου, τὸν Ἱωάννη Μεταξᾶ διὰ νὰ ἐλέγξῃ τοὺς πραξικοπηματίες. Τὸ ΚΚΕ ὃμως εἶχε ἐξαπολύσει τὴν «λαϊκή ἐπανάσταση».
Στις 13 Ἀπριλίου 1936 πέθανε αἰφνιδίως ἀπό ανακοπή καρδιάς ὁ ὑπηρεσιακός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής καὶ ὁ Γεώργιος Β΄ ἀνέθεσε στὸν Ἱωάννη Μεταξά τὴν ἐντολή σχηματισμού κυβερνήσεως.
Ὁ Μεταξᾶς δὲν ἒγινε πρωθυπουργός στις 4 Αυγούστου, ἀλλά στις 27 Ἀπριλίου 1936, ὃταν ἒλαβε δημοκρατικότατα ψήφον εμπιστοσύνης από την Βουλή. Υπέρ του Μεταξά ψήφισαν 241.
Κατά, ψήφισαν οἱ 13 βουλευτές τοῦ ΠΑΜΕ/ΚΚΕ καὶ τρεῖς τοῦ Γεωργίου Παπανδρέου. Υπήρξαν και 4 ἀποχές (Παρών ἐδήλωσαν οἱ 4 τοῦ Παναγιώτη Κανελλοπούλου). Ἡ υπερψήφισι του Μεταξά, ἒδειχνε τὴν θέλησι τῶν ἀστικών (μὴ τοκογλυφικῶν-σοσιαλιστικῶν*) κομμάτων νὰ ἀντιμετωπίσουν τὴν Κομμουνιστική ἀπειλή ποὺ προκαλοῦσαν τὸ κρὰχ τοῦ 1929 καὶ ἡ παγκόσμια οἰκονομική κρίσι ποὺ ἀκολούθησε, διακομματικά. Βασιλόφρονες και Βενιζελικοί. 
Στις 29 Ἀπριλίου τοῦ 1936, τὸ ΚΚΕ, ως «Πανελλήνιος Καπνεργατική Ὀμοσπονδία» καὶ «Ἑνωτική Γενική Συνομοσπονδία Ἐργατῶν Ἑλλάδος» κατέβασε σὲ ἀπεργία διαρκείας, τοὺς καπνεργάτες μὲ κύριο αἲτημα τὴν αὒξησι τοῦ ἡμερομισθίου ἀπό τις 75 στις 135 δραχμές. 
Ἡ Γ' Ἀναθεωρητική Βουλή ἒκλεισε στις 30.4.1936, ἐξουσιοδοτώντας τὴν κυβέρνησι νὰ διοικήσῃ τὴν χώρα μὲ νομοθετικά διατάγματα, καὶ ὁ Ἱωάννης Μεταξάς στις 3.5.1936 ἀνεχώρησε διὰ τὸ Βελιγράδιον προκειμένου νὰ συμμετάσχει στὸ Συμβούλιο τῆς Βαλκανικῆς Συνεννοήσεως, ὃπου μὲ τὸν ἓναν ἢ τὸν ἂλλον τρόπον κυβερνοῦσαν οἱ βασιλεῖς καὶ στὴ Σόφια καὶ τὸ Βουκουρέστιον καὶ εἰς τὸ Βελιγράδιον.
Τὴν 9ην Μαΐου οἱ Κομμουνισταί κατέλαβαν τὴν Θεσσαλονίκην. Ἐπενέβη ὁ Στρατός. 12 νεκροί καὶ 280 τραυματίαι. Τὴν 12ην Μαΐου ἡ ἀπεργία τῶν καπνεργατῶν ἒληξε .Τὰ αἰτήματα του ΠΑΜΕ/ΚΚΕ ἒγιναν ὃλα δεκτά.
 
Τὴν 29ην Ἰουνίου, ὁ ἐξόριστος Νικόλαος Πλαστήρας μὲ ἂρθρον του εἰς τὸν «Ἀνεξάρτητον» ἐκάλεσε τὸν Μεταξᾶ νὰ κηρύξῃ δικτατορία, διὰ να ἀντιμετωπίσῃ τοὺς κομμουνιστὰς, μὲ ἐθνική ὁμοψυχία καὶ ἐζήτησε την ἐπαναφορά εἰς τὸν στρατόν ὃλων τῶν ἀποτάκτων ὑπό μέχρι καὶ τοῦ τελευταίου δεκανέως . Τὸ «ἀποτακτικό» ἀντιμετώπισεν ὁ Μεταξᾶς καὶ τὸν Ὀκτώβριον τοῦ 1940 μὲ τὴν ἂρνησιν τοῦ Παπάγου νὰ δεχθ
τὴν ἐπιστράτευσιν τῶν ἀποτάκτων ἒστω καὶ ὡς φαντάρων. 

Ο Γεώργιος Β’ σε συνεννόηση με τον Άγγλο Πρέσβη αποφάσισε την επιβολή βασιλικής δικτατορίας προς αντιμετώπισης της Κομμουνιστικής απειλής. Και τοποθέτησε τον πολύ-πραξικοπηματία Παπάγο ως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού την 1η Αυγούστου 1936, με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο του στρατεύματος κατά το επερχόμενο νέο πραξικόπημα.
Το ΚΚΕ είχε κηρύξει για τις 5 Αυγούστου Γενική Απεργία, και ο Γεώργιος ζήτησε από τον πρωθυπουργό Μεταξά, να του ετοιμάσει Νομοθετικά διατάγματα σύμφωνα με την εξουσιοδότηση της Γ' αναθεωρητικής Βουλή για την αναστολή ορισμένων διατάξεων του συντάγματος και την διάλυση της Βουλής.
Το βράδυ της 4ης Αυγούστου (ὣρα 2 πρὸς 5ην Αὐγούστου), ἐπήγεν ὁ Μεταξᾶς εἰς τὰ Ἀνάκτορα μὲ τὰ διατάγματα ποὺ ἐζήτησεν ο Βασιλεύς, τὰ ὁποῖα καὶ ὑπέγραψεν ὁ ἲδιος ὁ Γεώργιος Β΄.
 ( Γεώργιος Β΄ ἐπέλεξεν τ προτάσει τοῦ Πρωθυπουργοῦ Ἱωάννη Μεταξᾶ, Δικυβερνήσεως καὶ πατάξεως τῆς «ὀχλοκρατίας», τοῦ κομμουνιστικοῦ κινδύνου μέσω τῆς Βουλῆς διὰ τῆς ἀνασχέσεως τῶν λειτουργιῶν τῆς Βουλῆς καὶ ἐπιβολῆς προσωρινῆς δικτατορίας*).
Τα πραξικοπήματα του 1935 και του 1936 έκανε ο Παπάγος καὶ τὴν δικτατορία τῆς 4ης Αὐγούστου ἐπέβαλαν Βασιλεύς Γεώργιος Β΄μὲ τὴν Ἀγγλικήν πρεσβείαν.
Ὁ Ἱωάννης Μεταξᾶς δὲν ἒκανε καμμίαν «δικτατορία», καὶ δὲν μπορούσε νὰ κάνῃ διότι δὲν εἶχεν τὸν ἒλεγχον τοῦ Στρατού. Επομένως δεν υπήρξε ποτέ «δικτατορία του Μεταξά». Δικτατορία του Βασιλέως ὑπῆρξεν, την οποία εισηγήθηκαν οι Άγγλοι, και την οποία επέβαλε δια των όπλων ο πραξικοπηματίας Παπάγος.
Ο Βασιλιάς, που εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου 1936, με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε η δικτατορία , δεν ενήργησε με εισήγηση του πρωθυπουργού, αλλά με εισήγηση της Αγγλικής Πρεσβείας και στηριζόταν στη δύναμη του Στρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα πραξικοπηματία Παπάγο.
Άλλωστε το κίνημα του 1938, που οργάνωσαν οι πράκτορες της Ιντέλιζτενς Σέρβις Μητσοτάκης και Σια, με την Συνδρομή της ΚΚΕ ΕΠΕ στην Κρήτη, ζητούσε από την κορυφή της δικτατορίας, τον Βασιλιά, να διώξει τον Μεταξά, αλλά τότε ο Μεταξάς είχε στηρίγματα και στον Στρατό, (Τσολάκογλου) και έλεγχε την αστυνομία.
 
Η αγγλική πρεσβεία με την Πάουερ οργάνωσαν την πρώτη απόπειρα ανατροπής του Μεταξά με τον άνθρωπο της Πάουερ , τον αρχιμηχανικό της , Παπαχειλά, (τον Παππού του
Alexis ) και τον προσωπικό φίλο του Σοφοκλή Βενιζέλου, Θεόδωρο Σκυλακάκη, και εβαζαν τον Πλουμπίδη να βγζάζει ανακοινώσεις κατά του γερμανόφιλου Μεταξά. 
Το σενάριο της ταυτοποίησης της Δικτατορίας με τον Μεταξά, ήταν του Βασιλιά που επέμενε με τον Τσουδερό του, ότι δεν χρειαζόταν να ανακαλέσει τα διατάγματα της 4ης Αυγούστου λόγω του θανάτου του «δικτάτορα». Οι Άγγλοι, όμως που γνώριζαν πολύ καλά τι είχαν κάνει επέμεναν, και ο Γεώργιος υπέγραψε το 1942 τις ανακλήσεις.
Ο Μεταξάς στο ημερολόγιό του έγραψε:
«Η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου Κράτος αντικομμουνιστικό. Κράτος με βάση αγροτική και εργατική, και κατά συνέπεια αντιπλουτοκρατικό. Δεν είχε βέβαια κόμμα ιδιαίτερο να κυβερνά. Αλλά κόμμα ήτανε όλος ο Λαός, εκτός από τους αδιόρθωτους κομμουνιστάς και τους αντιδραστικούς παλαιοκομματικούς». 
Ο Ιωάννης Μεταξάς ως πρωθυπουργός, είχε μερικό έλεγχο της Οικονομικής και Κοινωνικής πολιτικής, της διπλωματίας, και της αστυνομίας. Ο Στρατός και οι δαπάνες του, ανήκαν εξ ολοκλήρου στους αργυρώνητους και τους ανάλγητους.
 
Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου.
 
Από τους υπουργούς, δικοί του άνθρωποι, ήσαν ο Μανιαδάκης, ο Θεολόγος Νικολούδης και ο Κοσμάς Μπουρμπούλης, ενώ από το Κόμμα του, τους Ελευθερόφρονες , ήσαν ο υφυπουργός Αγορανομίας υποστράτηγος Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, ο υπουργός Σιδηροδρόμων Γεώργιος Νικολαΐδης (στρατιωτικός) και ο Σταύρος Πολυζωγόπουλος. (Ο παππούς του Πασόκου συνδικαλιστή).
 
Ο Ανδρέας Αποστολίδης, της Οξφόρδης, που βγήκε βουλευτής Λαρίσης με τον Μεταξά και που τον έκανε υπουργό Οικονομικών, μαζί με τον υφυπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Μαυρουδής έκαναν διάβημα στον Μεταξά τον Σεπτέμβριο του 1940 και του ζήτησαν να παραδοθεί στην Ιταλία, ενώ λίγες μέρες πριν ο φελλός Κοτζιάς είχε συμπράξει με τον στρατηγό Πλατή για την απομάκρυνση του Μεταξά και την πρωθυπουργοποίηση του ιδίου.
 
H κυβέρνηση Μεταξά, χωρίς τον Μεταξά ήταν η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων των Αθηνών. Η Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου, στην οποία είχε βασικό ρόλο, ο μιζαδόρος και αργυρώνητος Ιωάννης Διάκος. 
Ο σεβάσμιος της Στοάς Ησίοδος.
 
Επομένως χρειάζεται πολύ προσοχή. Τιμούμε τὸν Εθνικόν Κυβερνήτην, αλλά δεν τιμούμε στο πρόσωπο του, τη «Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου», τους «αργυρώνητους των Αθηνών», το Βασιλιά Γεώργιο, τον Παπάγο, τον Ιωάννη Διάκο, και τα λοιπά θλιβερά πρόσωπα της Αγγλοκρατίας.
http://deltio11.blogspot.com/2018/08/4_4.html
ΔΕΛΤΙΟΝ ΤΩΝ 11
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ
http://platonafhellas.blogspot.com/2012/05/blog-post_05.html
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Δ. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ
PlatonAfHellas