ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ: Μῆνες τριάντα τρεῖς καὶ πλέον βάστηξε τὸ Κακό.

Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ 

 ΟΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

2013-02-13, 05:13 -1ᴼC,  -6° 1 m/s Solen upp kl. 07:32 Solen ned kl. 16:36, Ἓρμημαρ νεφελώδης, Wednesday cloudy, onsdag molnigt snöigt.

Μῆνες τριάντα τρεῖς καὶ πλέον βάστηξε τὸ Κακό (23 ΑΠΡ 2010 - 12 ΦΕΒ 2013)

12 ΦΕΒ 2012 - 12 ΦΕΒ 2013, Ἓνα ἒτος ἀπὸ τὴν Δευτέρα Μνημονιακή Τρομοκρατία.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΑΙ 

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

 ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΠΕΜΠΤΟ

Η ΑΥΛΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ

ΕΙΠΕΝ ὁ λαός μου: τὸ δίκαιο ποὺ μοῦ δίδαξαν ἒπραξα καὶ ἰδοὺ αἰῶνες ἀπόκαμα ν’ ἀπαντέχω γυμνός ἒξω ἀπὸ τὴν κλειστή θύρα τῆς αὐλῆς τῶν προβάτων. Γνώριζε τὴ φωνή μου τὸ ποίμνιο καὶ ‘ς τὴν κάθε σφυριγματιά μου ἀναπηδοῦσε καὶ βέλαζε. Ἂλλοι ὃμως, καὶ πολλές φορές οἱ ἲδιοι αὐτοί ποὺ παινεύανε τὴν καρτερία μου, ἀπὸ δέντρα καὶ μάντρες πηδώντας, ἐπατούσανε πρῶτοι τὸ πόδι αὐτοί μὲς ‘ς τὴ μέση τῆς αὐλῆς τῶν προβάτων. Καὶ ἰδοὺ πάντα γυμνός ἐγὼ καὶ χωρὶς ποίμνιο κανένα, στέναξεν ὁ λαός μου. Καὶ ‘ς τὰ δόντια του γυάλισεν ἡ ἀρχαία πείνα, καὶ ἡ ψυχή του ἒτριξε πάνω ς’τὴν πίκρα της καθὼς ποὺ τρίζει ἐπάνω ‘ς τὸ χαλίκι τὸ ἂρβυλο τοῦ ἀπελπισμένου.

Τότες αὐτοὶ ποὺ κατέχουνε τὰ πολλά, ν’ἀκούουνε τέτοιο τρίξιμο, τρόμαξαν. Ἐπειδή τὸ κάθε σημάδι καταλεπτῶς γνωρίζουνε καὶ συχνά, μίλια μακριὰ διαβάζουνε ‘ς τὸ συμφέρον τους. Παρευθὺς λοιπὸν τὰ πέδιλα τ’ ἀπατηλά ποδέθηκαν. Καὶ μισοὶ πιάνοντας τοὺς ἂλλους μισούς, ἀπὸ τό ‘να καὶ τ’ ἂλλο μέρος τραβούσανε, τέτοια λόγια λέγοντας: ἂξια καὶ καλὰ τὰ ἒργα σας, καὶ ὁρίστε αὐτὴ ποὺ βλέπετε ἡ θύρα ἡ κλειστὴ τῆς αὐλῆς τῶν προβάτων. Ἀσηκῶστε τὸ χέρι καὶ μαζί σας ἐμεῖς, καὶ φροντίδα δική μας ἡ φωτιὰ καὶ τὸ σίδερο. Σπιτικά μὴ φοβᾶστε, φαμελιές μὴ λυπᾶστε, καὶ ποτὲ σὲ γιοῦ ἢ πατέρα ἢ μικροῦ ἀδερφοῦ τὴ φωνή, πίσω μὴν κάνετε. Εἰδὲ τύχει κανεὶς ἀπὸ σᾶς κι ἢ φοβηθεῖ κι ἢ λυπηθεῖ κι ἢ κάνει πίσω, νὰ ξέρῃ: ἐπάνω του τὸ κρίμα καὶ κατὰ τῆς δικῆς του κεφαλῆς ἡ φωτιὰ ποὺ φέραμε καὶ τὸ σίδερο.

Καὶ τὸ λόγο τους πρὶν ἀποσώσουν εἶχε πάρει ν’ ἀλλάζῃ ὁ καιρός, μακριὰ ‘ς τὸ μαυράδι τῶν νεφῶν καὶ σιμὰ ‘ς τὸ κοπάδι τῶν ἀνθρώπων. Σὰ νὰ πέρασε ἀγέρας χαμηλὰ βογγώντας καὶ ν’ ἀπόριξε ἂδεια τὰ κορμιά, δίχως μιὰ στάλα θύμησι. Τὸ κεφάλι μπλάβο καὶ ἂλαλο ἀψηλὰ στραμμένο, μὰ τὸ χέρι βαθιὰ μέσα ‘ς τὴν τσέπη, γραπωμένο ἀπὸ κομμάτι σίδερο, τῆς φωτιᾶς ἢ ἀπ’ τ’ ἂλλα, πό ‘χουν τὴ μύτη σουγλερή καὶ τὴν κόψη ἀθέρα. Καὶ βαδίζανε καταπάνου ‘ς τὸν ἓναν ὁ ἂλλος, μὴ γνωρίζοντας ὁ ἓνας τὸν ἂλλο. Καὶ σημάδευε κατὰ πατέρα ὁ γιὸς καὶ κατ’ ἀδερφοῦ μικροῦ ὁ μεγάλος. Ποὺ πολλὰ σπιτικὰ ‘πομείνανε ‘ς τὴ μέση, καὶ πολλὲς γυναῖκες ἀπανωτὰ δυὸ καὶ τρεῖς φορὲς μαυροφορέσανε. Καὶ ποὺ ἂν ἒκανες νὰ ‘βγεῖς λιγάκι παραόξω, τίποτε. Μόνο ἀγέρας βουΐζοντας μέσα ‘ς τὰ μεσοδόκια καὶ ‘ς τὰ ‘λίγα καμένα λιθάρια μεριές – μεριές οἱ καπνοί βοσκώντας τὰ κουφάρια τῶν σκοτωμένων.

Μῆνες τριάντα τρεῖς καὶ πλέον βάστηξε τὸ Κακό. Ποὺ τὴ θύρα χτυπούσανε ν ‘ἀνοίξουνε τῆς αὐλῆς τῶν προβάτων. Καὶ φωνὴ προβάτου δὲν ἀκούστηκε παρεχτὸς ἐπάνω ‘ς τὸ μαχαίρι. Καὶ φωνὴ θύρας οὒτε, παρεχτός τὴν ὣρα πού ‘γερνε μὲς τὶς φλόγες τὶς ὓστερες νὰ καεῖ. Ἐπειδή αὐτὸς ὁ λαός μου ἡ θύρα καὶ αὐτὸς ὁ λαός μου ἡ αὐλὴ καὶ τὸ ποίμνιο τῶν προβάτων.

ΜΕΛΕΤΗΣΑΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΙΗΤΑΣ

PlatonAfHellas