AN OXI COVID-19 ΤΟΤΕ ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ; Nouvelle

2020-07-16 Ζεύημαρ, torsdag, Thursday, Jeudi, четверг. 04:15, 11◦C, i natt, 16,0°C, inomhus 23,2◦C. Αἲθριος, klart. Uppsala, Ἀνατολή Ἡλίου, soluppgång, Sunrise, lever du soleil, восход солнца 03:58. Δύσις Ἡλίου, solnedgång, Sunset, coucher du soleil, закат 21:51. Lufttrycket i Uppsala är 1015 hPa. Διάρκεια ἡμέρας, Dagslängd, Daylong, la longueur de la art. Journée, длин: 17:52.

AN OXI COVID-19 ΤΟΤΕ ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ;

Nouvelle/Novella/Νουβέλλα

-Καλημέρα, είπεν η Φρίντα μέ τό χαμόγελον μίας ημέρας εις τό άνοιγμα τής πόρτας.

-Καλη-μέρα, προσπάθησα νά ανταποδώσω καί η -μέρα έσβησε όπως έσβήσεν ο ήλιος τήν ενδεκάτην Αυγούστου.

Τότε είχαμε ορατή εις τό βόρειον ημισφαίριον μερικήν έκλειψιν Ηλίου.

Εν πάσει περιπτώσει η φωνή μου έσβησεν τήν ημέραν τής Βροχερής Αικατερίνης, τόν περασμένον Νοέμβριον. Οπότε ανάλωσα όλην τήν ημέρα ώστε νά διορθώσω τήν ακούρδιστη χορδήν τού υψίφωνου λάρυγγος. Ενόμιζα ότι η φωνή θά έστρωνε μέ ολίγον εσπρέσσο ή μέ ολίγην «γαργάρα»!

Εις μάτην όμως! Έτσι έφθασεν τό απόγευμα, οπότε έπρεπε νά κάνω υπομονή μία ώρα καί ίσως δύο. Έλεγα.

Εϊ, Γέ... τί απέγινε η φωνή σου; απόρησεν συνάδελφος μέ αγωνία. Είναι δύσκολον νά κρυφθής οπίσω από τά τραπέζια τούς τοίχους... «Η φωνή έφυγεν, έπέταξεν μακριά!»  Ήθελα νά ειπώ, αλλά φωνή πουθενά, λόγος άδειος κτυπούσεν τόν τοίχον απέναντι καί γέμιζεν τόν μακρύ διάδρομον μέ κούφιες λέξεις. Έβηχα ελαφρώς, μέ τάκτ μεγάλων σαλονιών, αλλά μέ τό χαρτομάντηλον ή τό χαρτί κουζίνας έκρυβα ότι ήτο δυνατόν. Μάλλον ήμουν πειραγμένος από εκείνη τήν γρίπη που διαφημίζουν. Ναί εκείνη πού τρέχουν ισχνοί προσκυνηταί καί γυναίκες γονυπετείς νά εισπράξουν εμβόλιον. Ποίος γνωρίζει άραγε πώς λέγεται; R…

-Καί έχουν αυτές οι γρίπες τους κάτι παράξενα ονόματα, είπεν η Γαία. Ποιά κάθεται τώρα νά μάθη πώς λέγονται!

-Μ... απήντησα, δίχως νά εκφέρω γνώμη, διά πρώτην φοράν ύστερον από...;

Συνήθως κάτι λέω. Άν καί συνηθίζω νά περιγράφω τό ιστορικόν τής αρκούδας.

Ήταν Δευτέρα. Ξεκινήσαμε μέ συννεφιά πρός ένα προάστειον. Όταν αρχίσαμε νά δουλεύουμε έπιασεν βροχή. Έβρεχε καί εμείς, μία γυναίκα μεσόκοπη από άλλη πόλιν καί ένας έμπειρος καί μαθημένος μές τά κρύα. Μέ τά αδιάβροχα συνεχίσαμε. Θά σταματούσεν η βροχή. Υποθέταμε. Ύστερον έπρεπεν νά δουλέψωμε κάποιες ώρες υπερωρία. Η δουλειά έπρεπε νά τελειώση. Ηταν η τελευταία ημέρα. Καί η τελευταία τού Σεπτεμβρίου.

«-Εκείνα θά τά αφήσωμε, διότι επέρασεν η εποχή. Αρκεί νά καθαρίση τό πεδίον ενώπιον κτιρίων καί κήπων», είπεν ο εργολάβος. Ευτυχώς.

Φρούτα παντού. Φύλλα ξερά καί η βροχή νά μήν λέη νά σταματήση...

Επέρασαν δύο μήνες καί δύο εβδομάδες. Λαιμός καθαρός «επιτέλους!»

Ο βήχας απεμακρύνθη ως κίρκος, ο σκούρος κιρκινέζης, τό μαυροπούλι καί χαροπούλι πού φοβούνται οι προληπτικοί εις τούς κάμπους. Όχι ότι οι αστοί, οι κάτοικοι τού άστεος, είναι πλέον θαρραλέοι, αλλά ζούν τήν πόλιν τού άγχους καί τής παραφροσύνης πού τά αστεία περισσεύουν.

Άν τό Φθινόπωρον,  η Οπώρα, υπήρξεν πλήρες άγχους καί μικροβίων – τούς ιούς αλλά καί τά βακτηρίδια αρέσκομαι νά επονομάζω μικρόβια– τό έαρ ήλθεν φωτεινόν καί ευυγιές!

Υπόλογος κάποιου πως νά είμαι; Αντιπαθώ από γέννας τά ιατρικά επαγγέλματα! Αλλά τώρα... Ακόμη χειρότερα όταν αντιλαμβάνονται καί οι εκατονταετείς ότι όλοι τους ψεύδονται! Πρώτον είναι νά δώσουν τόν όρκον τού Ιπποκράτους καί όσοι υπόσχονται αθετούν τά ορκιζόμενα. Οι περισσότεροι βεβαίως περιφρονούν τά τού Ιπποκράτους καί ουδέν υπόσχονται. Καί «γιατρουδάκοι» αλλά καί Ιατροί. Ακολουθούν όμως ΜΕ ΠΙΣΤΙΝ (εμπορικήν ως λέγει καί ο οικονομικός όρος, πίστις) τόν Κύριον τού Π.Ο.Υ. Φοβούνται ότι θά χάσουν τήν ιδιότητα τού «γιατρού», άν κρίνουν, κατακρίνουν ή έστω ομιλήσουν καί θέσουν ερωτήσεις. Όποιος παίρνει τήν επαγγελματικήν άδεια τού ιατρού βάζει καί τό «ιατρολαίμιον» τού Π.Ο.Υ. Κλασσική η περίπτωσις τής ναρκολεψίας χιλιάδων νεοσσών μετά τήν τελευταίαν «πανδημίαν» κάπρων, χοίρων καί αγριοχοίρων... Τότε, δηλαδή προσφάτως κάποιο «κακόν κατασκεύασμα» διεδίδετο εις τούς νέους γήϊνους. «Επίκίνδυνος ο καπρο-ιός διά τούς νέους έως 29 ετών» !!! Μάλιστα!

Ξεφυλλίζων ένα απόκομμα τού 17 διαβάζω: «Η γηραιά Emma Morano απέλιπεν εις τήν ηλικίαν τών 117 ετών τό 2017, εις τήν Βόρειον Ιταλίαν...» . Φαντασθείτε τί θά απογίνη άν έστω οι μισοί χθόνιοι ξεπερνούσαν τά ΕΚΑΤΟΝ! Τί θά απογίνουν τά ταμεία; Πού θά ευρεθούν τά συνταξιοδοτικά;

Είναι αρχές Μαρτίου ακόμη επικρατεί ηρεμία αλλά ακούγεται εις τάς ραδιοσυχνότητας ότι κάποιοι τραπεζικοί «φτυαρίζουν πολύ χρήμα εις μυστικά δωμάτια».

-Πού είναι, νά πάμε καί εμείς; φωνάζει έξαλλη η Μαία.

-Έχει δρομολογηθεί κάποιο σχέδιον επί τού χρήματος, μήπως;

-Επιδημία, λένε, ιός καί αρρώστεια είναι.

Ώσπου ένα πρωΐ τού Μαρτίου ακούμε:

Θὰ κλάψωμεν προσφιλή πρόσωπα, αρρώστους, μάνες, πατεράδες. Έχομε νά κάνωμε μέ έναν άγνωστον εχθρόν...

Ομιλεί ο Σουηδός Πρωθυπουργός. Καί ο λόγος του, κεραυνός εν αιθρία, μέ λόγον απλόν αλλά καί προφητικόν...

 Είπα: «έτσι τού είπαν νά ειπεί έτσι έλεγε». Καί είναι Συμβεβλημένος ο σύντροφος ἢ ο κύριος αυτός μὲ τόν Π.Ο.Υ. αλλιώς πώς;

«Πρώτο μας μέλημα οι γέροντες καί οι άρρωστοι» έλεγεν κάποιος άλλος.

Τότε άκουγα από τό βάθος τού Σπηλαίου τού σπιτιού (σπίτι εκ τού σπείος, καί σπήι, σπήλαιον):

-Βάλετε γέρους, αρρώστους καὶ όσους είναι άνω τών 70, κάτω εις τό στόμιον τής γκιλοτίνας! Κλείσατέ τους μέσα εις τούς θαλάμους τής Απομονώσεως. Σφραγίσατε γηροκομεία, κλείσατε τά παράθυρα από τό «κακό μάτι». Απαγορεύσατε τέκνα, εγγονάκια καί συγγενείς νά τούς επισκέπτονται. Όλα διά νά ...διασώσετε τήν ζωήν των! Εντός τών οίκων ευγηρίας.

ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΑ: ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΚΡΕΜΑΤΟΡΙΑ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΝ ΠΡΟΣΩΠΟΝ.

Οργανωμένον τό έγκλημα. Οι Αντιπρόσωποι τών Σουηδών Πολιτών εφήρμοσαν κατά γράμμα ότι προκατεσκεύασεν ο Κύριος.

Υπάρχει λοιπόν, ότι υπήρχεν καί πρίν τήν 15ην Ιανουαρίου 2020. Ουδείς Covid-19 υπήρχεν τόσον πρίν, όσον καί μετά.

Είσαι υπερήλιξ; Διέπραξες τὸ ἀτόπημα νὰ ἀσθενήσῃς ἢ νὰ ἀρρωστήσῃς; Ὑπέπεσες εἰς τὴν δαμόκλειον σπάθην τῆς α’ ἢ β’ ἀνίατης νόσου;

«Καλά ήρτα στὸ γκόζμο τίς  Π.Ο.Υ.»! Καλῶς ὃρισες εἰς τὸν κόσμον τῆς Π.Ο.Υ.!

«Εντό εμίς κλάψι εσένα. Εμίς κλάψι μάνα, πατέρα, παππού, άρρωστο».

Όλους όσους βλέπομεν εις τό γήϊνον πεδίον αποκαλούνται Ελληνιστί γήϊνοι είτε χθόνιοι. Άνθρωπος γίνεσαι διά βίου. Ο όρος «ΑΝΘΡΩΠΟΣ» λοιπόν χρησιμοποιείται καταχρηστικώς. Ίδε καί εις άλλας γλώσσας: Hominem, person, persona, man, la personne, människa, человек… ως πρόσωπον.

Έχω διδαχθεί από τήν Ζωήν ότι ο καλύτερος τρόπος ενός χθονίου είναι νά αφήση τά εγκόσμια «εν οίκω καί εν μέσω προσφιλών προσώπων». Εάν σύν τοίς άλλοις έχει εκπληρώσει βίον Ανδρός, ήτοι Ανθρώπου, η ευτυχία του δέον νά θεωρείται πλήρης.

Γεώργιος Δ. Κανελλόπουλος

Ουψάλα Σουηδία